“Woede van de levenden”, door Sophie Daull: brieven aan de afwezigen

Tien jaar geleden liep Sophie Daull een boekwinkel binnen als iemand die naar de eerste hulp gaat met een boek voor haar dochter Camille, die op haar zeventiende ziek werd. Vier romans later is het publiek dat haar altijd had gesteund er, en in steeds grotere getale, wanneer ze terugkomt met "Colères du vivant" (de titel is niet erg toepasselijk: het klinkt als het zoveelste essay over de aanhoudende ecocide). Het verhaal is interessant. Een Parijse intellectueel die in Mogelles, een klein, verzonnen dorpje, is gaan wonen, probeert haar boerenbuurman te verzoenen met zijn boze dochter – al tien jaar geen nieuws. Haar overtuigen om terug te komen voor de 50e verjaardag van haar vader wordt een obsessie.

Een boer . Er zijn weinig romans die zich afspelen op het platteland. Naast zijn reputatie als een domme bruut is de sombere tractorrijder, die Sophie Daull tot haar hoofdpersonage maakt, een scherpzinnige geest die overmand wordt door een misantropie die evenredig is aan de verwoesting die de landbouwindustrie aanricht. Er ontstaat een wereld, bevolkt door mannen die geruïneerd zijn door imbeciele Europese normen.

Een afwezige. De Parijse vrouw begreep hoe erg haar buurvrouw leed omdat ze...

Artikel gereserveerd voor abonnees.

Inloggen

Wilt u meer lezen?

Al onze artikelen integraal vanaf €1

Abonneren

Of

Ontdek al onze aanbiedingen